«Οι ζωές μας ήταν προδιαγεγραμμένες » : Μία από τις φράσεις κλειδιά που υποδηλώνουν
την απίστευτη κατάντια και εξαθλίωση που επικρατούσε στην προ δεκαετίας
Αργεντινή.
Το κράτος έπρεπε να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών και να μην προβεί σε κατάχρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων λόγω της στενής οικονομικής κατάστασης των κοινωνικών στρωμάτων.
Στέλλα Τσακαλίδου
Το κράτος έπρεπε να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών και να μην προβεί σε κατάχρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων λόγω της στενής οικονομικής κατάστασης των κοινωνικών στρωμάτων.
Το λαθρεμπόριο όπλων ανθούσε την εποχή εκείνη. Πρωταγωνιστές
αναδεικνύονταν ανώτατα στελέχη της κυβέρνησης με στενούς οικογενειακούς δεσμούς
μεταξύ τους, που κινούσαν τα νήματα υπογείως, πάντοτε εις βάρος του λαού και με
απώτερο σκοπό το προσωπικό τους συμφέρον. Διοχέτευαν με στρατιωτικό εξοπλισμό
χώρες που εκείνο το διάστημα προσπαθούσαν να ανακτήσουν την ανεξαρτησία τους,
όπως Βόσνια και Κροατία.
Το αποτέλεσμα όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν η οικονομική ενίσχυση των ισχυρών και η αποδυνάμωση του λαού. Η αποδυνάμωση αυτή οδήγησε στην εξαθλίωση και έπληξε ιδιαίτερα ασθενείς ομάδες του πληθυσμού, κυρίως βρέφη, που μην αντέχοντας να υπομείνουν το λιμό, υπέκυπταν.
Που βρίσκονταν όλοι αυτοί “οι εισπράττοντες” όταν οι μάνες θρηνούσαν για τα παιδιά τους, ακολουθώντας τη νεκρώσιμη πομπή ;
Τι τραγική ειρωνεία! : Η παρουσίαση δημοσίων ιδρυμάτων και η περιήγηση στο χώρο με τις στοιχισμένες προτομές εξεχόντων προσώπων της Αργεντινής, η απαράμιλλη αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική δομή των κτηρίων, η συμμετρία στην οργάνωση του χώρου και η ηρεμία που επικρατούσε στο εσωτερικό. Ταυτόχρονα, στο εξωτερικό παρουσιάζεται μια κατάσταση κοινωνικής αναταραχής που έρχεται σε απίστευτη σύγκρουση με τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”.
Το αποτέλεσμα όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν η οικονομική ενίσχυση των ισχυρών και η αποδυνάμωση του λαού. Η αποδυνάμωση αυτή οδήγησε στην εξαθλίωση και έπληξε ιδιαίτερα ασθενείς ομάδες του πληθυσμού, κυρίως βρέφη, που μην αντέχοντας να υπομείνουν το λιμό, υπέκυπταν.
Που βρίσκονταν όλοι αυτοί “οι εισπράττοντες” όταν οι μάνες θρηνούσαν για τα παιδιά τους, ακολουθώντας τη νεκρώσιμη πομπή ;
Τι τραγική ειρωνεία! : Η παρουσίαση δημοσίων ιδρυμάτων και η περιήγηση στο χώρο με τις στοιχισμένες προτομές εξεχόντων προσώπων της Αργεντινής, η απαράμιλλη αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική δομή των κτηρίων, η συμμετρία στην οργάνωση του χώρου και η ηρεμία που επικρατούσε στο εσωτερικό. Ταυτόχρονα, στο εξωτερικό παρουσιάζεται μια κατάσταση κοινωνικής αναταραχής που έρχεται σε απίστευτη σύγκρουση με τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”.
