Η ιστορία της φορολογίας στην
αρχαία Ελλάδα
Στην Αρχαία Ελλάδα με βάση τα
στοιχεία που εμφανίζονται, παρατηρούμε ότι υπήρχε φορολογική υπευθυνότητα. Έτσι
λοιπόν, φόροι πλήρωναν κυρίως οι πλούσιοι της εποχής εκείνης αλλά και οι ξένοι
που κατοικούσαν στην Αθήνα, οι λεγόμενοι Μέτοικοι.
Με τη συγκέντρωση των φόρων κατασκευάστηκαν μεγάλα έργα, όπως ο Παρθενώνας, όπου μετά από 2.500 χρόνια φωτίζει ως
ένα λαμπρό παράδειγμα παγκόσμιου πολιτισμού.
Τον 5ο αιώνα πραγματοποιείται η Α' Αθηναϊκή Συμμαχία στην οποία αποφάσισαν να
πληρώνουν οι συμμαχίες πόλεις τους φόρους που τους έχουν επιβληθεί από την
Αθήνα, θα λέγαμε δηλαδή πως οι πόλεις αυτές ήταν κάτω από την εξουσία της
Αθήνας γι' αυτό και πλήρωναν τα περισσότερα τάλαντα.
Στην αρχή οι φόροι φυλάσσονταν
στη Δήλο, όπου εκεί υπήρχε το Ιερό του θεού Απόλλων. Αργότερα οι Αθηναίοι για λόγους ασφαλείας
μετέφεραν τα χρήματα στην Αθήνα. Τότε προέκυψαν και διάφορες κατηγορίες εις
βάρος του Περικλή, δηλαδή ότι χρησιμοποιούσε μέρος των χρημάτων αυτών για
δημόσια έργα, καλλωπίζοντας έτσι την Αθήνα. Με αποτέλεσμα, οι Αθηναίοι να
δημιουργήσουν την περίφημη "Στήλη της
Εξηκοστής", όπου καταχωρούνταν τα ονόματα αλλά και τα χρηματικά
ποσά που έδινε κάθε συμμαχική πόλη ώστε να υπάρχει διαφάνεια κάνοντας δημοσίους
ελέγχους. Η στήλη αυτή σώζεται ακόμη και σήμερα σε μουσείο στην Αθήνα. 
Φυσικά η άμεση αυτή φορολογία οι
Αθηναίοι τη θεωρούσαν τυραννική. Γι' αυτό και πολλές φορές διαμαρτύρονταν,
νιώθοντας υποτελείς και εξαρτημένοι απ' αυτή. Αντίθετα τη φορολογία των Μέτοικων τη θεωρούσαν δημοκρατική.
Μία από τις πολλές φορολογίες που
πλήρωναν οι πλούσιοι ήταν οι τριαρχίες, όπου τους υπέβαλε το κράτος να σιτίζουν
όλο το προσωπικό της τριαρχίας αλλά και όλα τα έξοδά της, με αντάλλαγμα βέβαια
μια ιδιαίτερη τιμή, την φήμη τους αλλά και τη δόξα τους θα έλεγα. Επίσης
επιβαρύνονταν και με τις λειτουργίες, δηλαδή τις υποχρεώσεις που είχε το
κράτος, στους απλούς πολίτες, όπως τις θεατρικές παραστάσεις. Ο Αριστοφάνης
ήταν αυτός που διακωμωδούσε στα έργα του, την τυραννική επιβολών φόρων.
Φορολογία ακόμη, πλήρωναν και οι
εταίρες, δηλαδή τον λεγόμενο πορνικό φόρο. Δεν πλήρωναν μόνο οι φτωχοί, που
ονομάστηκαν Πένητες. Πράγμα που
δείχνει ότι η φορολογική δικαιοσύνη ήταν πρωταρχικό μέλημα των αρχαίων Ελλήνων.
Η φοροδιαφυγή ήταν και τότε, όπως
λέει και ο δημοσιογράφος κ. Βασιλόπουλος , ένα ευγενές άθλημα, γι' αυτό και
είχαν λάβει αυστηρά μέτρα. Για παράδειγμα, ένα μέτρο που έθεσαν, ήταν οι
ικανότητά του καθενός να καταδώσουν έναν φοροφυγά.
Τέλος, υπήρχαν και εφορίες στην
Αρχαία Ελλάδα μόνο που ήταν ιδιωτικές, γι' αυτό και δεν τους ξέφευγε κανένας
φορολογούμενος. Όμως, κάποια στιγμή αντιλήφθηκαν τους διεφθαρμένους
εισπράκτορες, με συνέπεια να τους αναγκάσουν να πιούν ως τιμωρία, το κώνειο για
την πράξη τους που σημαίνει τον άμεσο θάνατο τους.
ΔΉΜΗΤΡΑ ΤΣΙΤΆΚΗ!
